Toprak çeşitlerinin birbirinden ne farkı var? Toprak türlerinin görünüşünün farklı olmasının sebebi nedir?
Merhaba arkadaşlar bu yazıda toprakların neden farklı özellik ve görünüşte olduğunu kısaca özet konu anlatımı şeklinde açıklamaya çalışacağız.
Topraklar bulunduğu bölgenin arazi yapısına, minarallerine, yağışlı olup-olmamasına, hava koşullarına ve bitki örtüsüne göre değişik özelliklere ve görünüşe sahip olur.
Örneğin; bol yağış alan yerlerdeki toprak içerisinde çürümüş bitki ve hayvan artıkları bulunur. Bu bölgelerde oluşan toprağın rengi daha koyu kahverengidir ve tarım için en verimli toprak türüdür.
Az yağışlı olan bölgelerde bitki örtüsü ve hayvan çok az yaşadığından toprak içerisinde çürümüş bitki ve hayvan artıkları bulunmaz. Bu toprakların rengi açık kahverengidir ve çok az verimli olduğundan tarıma elverişli değildir.
Çok az veya hiç yağış almayan çorak arazilerde bitki ve hayvan olmadığı için toprakta bitki ve hayvan artıkları bulunmaz. Bu tip toprakların rengi çok açık kahverengidir veya sarımsıdır. En verimsiz toprak türüdür ve tarıma hiç elverişli değildir.
Toprakların neden farklı özellik ve görünüşte oluyor ?
Coğrafi konumdan dolayı ve iklim özelliklerinden dolayı bir de dünya küre şeklinde olduğundan dolayı.
Yeryüzünün, üzerinde bitkiler yetişen ve kayaların, taşların parçalanması ve bozunmasiyle meydana gelen en üst tabakası. Bütün canlılar doğrudan doğruya veya dolaylı yoldan yaşamaları için toprağa bağlıdır. Kayalık, çöl ve buzul olan yerlerde toprak ve bitkiye pek rastlanmaz.
Toprakların fiziki özellikleri
Toprak içindeki canlıların ve bitki köklerinin gelişmesi, su miktarına ve sıcaklık derecesine, dolayısıyla fiziki özelliklere büyük ölçüde bağlıdır. Bu fiziki özellikler toprağın kimyevi yapısını da etkiler ve toprağın gelişmesinde ve verimliliğinde önemli rol oynar.
Toprağın bileşenleri ve yapısı
Toprağın esas yapısını içindeki mineraller ve organik maddeler meydana getirir. Su ve gaz bileşenlerse zamanla dalgalanmalar gösterir. Fazla miktarda organik artık ihtiva edenler dışındaki toprakların organik kısmı ağırlıkça % 5’i pek aşmaz.
Toprakların zirai yönden fiziki özelliklerini büyük ölçüde regolitin tane boyutu iki milimetrenin altında olan kısmı tayin eder ve topraklar bu kısım içindeki tane boyutu dağılımına göre sınıflanır. Ancak mühendislik yönünden 150-200 mm çapa kadar olan taneler ve bazı hallerde kaya parçaları da sınıflamada ve tariflerde esas alınır.
Topraklarda, zemin nümunelerinde, beton agregaları ve benzeri taneli malzemelerde hangi çaptaki tanelerden ne miktarda bulunduğu, yani tane boyutu dağılımı, çeşitli göz boyutlarına sahip eleklerden elenerek tayin edilir. beton agregası olarak kullanılacak mineral esaslı taneli malzemenin tanelerinin mekanik mukavemetinin yüksek, alkali ortamda bozulmayan, şişmeyen taşlardan teşekkül etmesi ve içindeki kil, silt ve organik maddelerin belirli bir miktarın altında olması istenir. Bu yönden toprak veya herhangi bir taneli malzeme beton agregası için uygun olmayabilir.
Topraklar ihtiva ettikleri ayrım (separate, fraction) çeşitleri ve bunların yüzdelerine göre sınıflandırılır. Tane boyutu sınırları aynı olan topraklar bir sınıf meydana getirirler. Hiçbir ayrımın fazla miktarda bulunmadığı toprak sınıfına lem veya löm (loam) denir ve toplam kil ve silt muhtevası % 35’ten fazla, ayrı ayrı silt ve kil muhtevası ise sırasıyla % 50 ve % 27’den azdır. Toprak, özelliklerine hakim olan ayrımının adıyla sıfatlandırılır. Mesela, silt miktarı % 50’den fazla ve kili % 27’den az olana siltli löm denir. Tane boyutlarına göre topraklar incelenen sırayla şöyle sınıflanır: İri taneli topraklar, kumlar ve kumlu lömler; orta (tane boyutlu) topraklar, löm ve siltli löm; ince tanelilerse killi lömler ve killerdir. Toprağın ana maddesi mineral esaslı taneler olmakla birlikte organik maddeler de toprakların önemli bileşenleridir. Humus adı verilen koyu renkli, kolloidal madde toprağın kısmen çürümüş canlı artıklarından müteşekkil bileşenidir. Humus, kendisi yapışkan olmamakla birlikte kumları daha kohezyonlu, killeriyse daha az plastik hale getirir.
Toprak içinde hava ve su
Toprak içindeki iri taneler veya tanelerin birbirine çatılmas?neticesi meydana gelen topaklar, toprağın boşlukluluğunu, ağırlığını, kohezyonunu etkiler. Tanelerin birbirine çatılmasını ise toprak içindeki kolloidal elemanlar temin eder. Kolloidal bileşenler toprak içindeki suyun kimyevi bileşiminden etkilenir. Bu yapı toprağın porozitesini, yani birim hacimdeki toprak içerisindeki boşluk hacmini ve bu da toprağın birim ağırlığını etkiler. Toprak minerallerinin ortalama yoğunlukları 2,65 ile 2,70 kg/dm3 arasında değiştiğinden arazide birim alandaki toprağın satıhtan itibaren 15-20 cm derinliğe kadar olan kısmının kuru ağırlığı zirai yönden toprağın boşlukluğu hakkında bir fikir verir. Toprağın pullukla sürülerek kabartılabilen tabakasının kuru ağırlığı hektar başına yaklaşık 10 tondur.
Toprak suyunun kaynağı yağışlar veya yağışların beslediği yeraltı sularıdır. Toprağın suyu toprak minerallerinin kristal suyu dışında adsorbe, kılcal ve serbest olarak bulunur. Bunlardan yalnız serbest su ve kılcal suyun bir bölümü bitkiler tarafından alınabilir. Bitkilerin aldığı suyun büyük bir bölümü terleme yoluyla kaybolur. Toprak içinden kılcal yolla yüzeye çıkan su da buharlaşarak gider. Bunu önlemek için toprak yüzeyi kuru, gevşek ve nispeten iri taneli toprakla veya bitki yaprak ve dallarıyla örtülür. Ayrıca gerekirse sun’i sulama yapılır. Zemin suyunun fazla olması ve boşlukları doldurması halindeyse boşluklara hava giremez; toprağın oksijeni azalır. Bu takdirde de kurutma yapılması gerekir. Sulama, kurutma ve gübreleme ihtiyacı toprak suyuna ve bitki türüne bağlı olarak belirlenir. Toprak taneleri inceldikçe ve sıkıştıkça hava muhtevası azalır. Toprak havalandırılmazsa biyolojik aktivite neticesinde teşekkül eden karbondioksit artar. Havalandırmak ve boşluk miktarını arttırmak için toprak sürülür veya çapalanır. Kumlu topraklar fazla gevşek ve boşluklu olduklarından sıkıştırılmaları gerekebilir. Killi toprakların ise sık sık sürülerek havalandırılması lazımdır.
Toprağın sıcaklığı ve rengi
Toprak içindeki reaksiyonların ve biyolojik aktivitelerin meydana gelebildiği sıcaklık sınırları arasında en uygun bir optimum sıcaklık derecesi vardır. Toprağın sıcaklığı güneşten aldığı radyasyona ve su muhtevasına bağlıdır. Fazla sulak olan toprakların güneşte ısınması güçtür ve buharlaşan su sebebiyle aldıkları ısıyı kolay kaybederler. Nispeten kuru topraklarda suyun az olması özgül ısının azalmasına sebep olur. Hava boşlukları toprağın ısı iletkenliğini düşürür ve toprak ısısını kolayca kaybetmez. Sıcaklığını uzun müddet muhafaza eder. Toprağın üzeri kuru yapraklarla, dallarla veya kışın karla örtülü olduğu zaman sıcaklığını korur koyu renkli topraklar güneş radyasyonunu daha kolay yutarlar, fakat nem muhtevası sıcaklığın yükselmesine mani olabilir. Topraktaki demir oksitler sarı ve kahverengi bir görünüş verirler. Humus, toprak tanelerini koyu kahve ve siyaha boyar. Bunların bulunmaması halinde toprak, içindeki minerallerin rengini alır. Toprak profillerinin renkleri sınıflamada göz önünde bulundurulur.
Bu sayfada sizlere toprak türlerinin birbirinden farklarının neler olduğunu ve niçin görünüşlerinin değişik olduğunu anlatmaya çalıştık. Hata ve eksik var ise lütfen yorum yazarak bu konuda bizi uyarınız. Bu yazıyı okuduğunuz için teşekkür ederiz…